Ceglie Plurale

(immagine dal web)

Pavl’ e Frangesc’
u quart cant d’unbiern
di Dant
(cuddu picc’ ca m’ ricord’ )
<< Uè gjovin’, ca com’ nu nazzaren’
a scinnut’ stj scalun’ di l’unbiern’
pi nnù ca la spat’ di sang’ anchiemm’ chien’,
ci pì cas’ nn’er’ amic’ u patr’tern’
ppi ttè l’erm’a prià cu tti daji pasci
giacchè tu ti dispiascj d’ stu piern’.
i ciò ca tu vuè saj j cca ti piascj,
nù t’ mà sinti’, oppur’ ta mà parlà,
asshcond com’ u vient volj fascj.
La terr’ addò tann’ ji nasciv’, stà
sobb’a la marin’ daddò lu Po discenn,
pp’ ddifriscars’ l’aqqu’ j riquijà.
L’Amor’ ,c’ all’ chiù debb’l’ s’appenn,
fescj nvaghì di me, stu disgarziat’,
ca pur’ ci sò mort , ancor mi difenn.,..
L’Amor’ ca maj a nisciun j pirdunat’
mi fescj nvaghì di cuss talment’ fort,
a com’ vit’ ancor’ nnà mmà lassat’.
L’amor’ nnj purtò alla stessa mort’
accì nci corp, avà finì all’umbiern,
addò cing’at’ tras’ anzerr’ a port’.>>
Dopp ca sintiv’ quedd’anim’ fratern’
abbascjai’ a cap’ ca cuas’ mi cadev,
finc’ u mestr’: -Cè ai -diss’,cu voscj di cavern’.
Quann’ rispunniv’, -P’ccat’-, ccuminzev’
tott’ a felicità j tutt’ u desiderji
fù caus’ a sti giuv’n’ d’ na vita brev’!
Pò mi vutev’ a lor’ j parlev’ ji,
j cuminzai: – Francè, sti cos’ ca ma ditt
ssò caus’ di chiant’ jint’ li uecchj mji.
Ma dimm’ : << O tiemp di ciò ca ma dhscritt’
com’ cuminzò u grand’ sortileggji
di lu s’nt’ment’, ca causò u dhlitt? >>
J jedd’a mmè :<< Nanc’ è nna cosa peggji
d’ ricurdars’ li tiemp buen’ quann staj mal’,
j aqquà lu mestr’ tuv mh pò curreggji.
Ma ci tu vuè ssè l’origjn’ tal’ j cual’
di st’ amor ca tant’ ti ste accuor,
tra ris’ j chiant’ pi ttè sarò sp’cjal’.
Nu giurn’, nu’ stè l’ggemm’ a cor-a cor’
la storji d’ l’amor’ di Lanzzillott’;
stamm’ suhl’ i senza nnu sintòr’.
Cchiù d’ na vot’ nn’ sintemm fott’,
quedda lettur’ n’ fascev’ arrussì;
ma a nu certu punt ,nu cangjamm’ rott
Quann lhggemm’ , ca senza discj sì’,
Ginevr’ vasò la vocc’ a Lanzzillott ;
cuss’ ,ca mi stav’ vicin’ daccussì ,
trhmann m’ vasò sott’ ppi sott’ .
A colp’ fò du libbr’ j di cji lu scriss:
da cuddu giurn a lettur’ fu n’terrott’.>>
Mentr’ jiun sti cose a mmè mi diss’,
l’at’ chiangev’ , j ji pu dispiacer’
cadiv’ an terr com’ nu stoccafiss’.
H’ cadiv’ senza manc’ cu dic’ ‘miserer’.!